Η φωλιά των “καναρινιών” που παίζουν με τις φλόγες

Δούκας Γαϊτατζής

Των ΛΕΩΝΙΔΑ Σ. ΜΠΛΑΒΕΡΗ, ΑΝΘΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗ. Φωτ.: ΗΛΙΑΣ ΚΟΥΤΟΥΛΟΓΕΝΗΣ
newspaper@parapolitika.gr

Ιπτάμενοι και πυροσβέστες πολεμάνε με τη φωτιά, τον αέρα, τον καπνό και τη θάλασσα, παίζοντας τη ζωή τους κορώνα-γράμματα, προκείμενου να φέρουν εις πέρας στο καθήκον τους. Δυο εβδομάδες μετά τηναναγκαστική προσγείωση του Canadair CL-215 (s/n “1111”) στα Δερβενοχώρια και την αίσια έκβαση για τους δύο πιλότους του, οι οποίοι ευτυχώς διασώθηκαν, βρεθήκαμε στη μονάδα όπου υπηρετούν, την ιστορική 355 Μοίρα Τακτικών Μεταφορών, και γνωρίσαμε τους ιπτάμενους συναδέλφους τους που υπηρετούν στην 112 Πτέρυγα Μάχης, στην αεροπορική βάση της Ελευσίνας.

Ακόμα και σήμερα, 40 ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση τους στους ελληνικούς ουρανούς, οι πιλότοι και οι τεχνικοί των θρυλικών “καναρινιών” (από το κίτρινο χρώμα τους), Canadair CL-215, εξακολουθούν να επισημαίνουν στους δημοσιογράφους που τους επισκέπτονται: “Παιδιά, είμαστε αεροπόροι και ανήκουμε στην Πολεμική Αεροπορία, και όχι στο Πυροσβεστικό Σώμα, όπως κατά κόρον και λανθασμένα μας χαρακτηρίζουν κάποιοι -ευτυχώς όχι όλοι- εκ των συναδέλφων σας”. Έτσι, λοιπόν, κατά παράκληση τους, διευκρινίσαμε το -για εμάς- γνωστό και αυτονόητο, ότι αεροσκάφη και προσωπικό υπάγονται στην ΠΑ, αλλά επιχειρησιακά εκτελούν εντολές του Πυροσβεστικού Σώματος, καθώς και ότι οι ικανότητες τους είναι αυτές που τους έχουν καταστήσει πασίγνωστο σε Ελλάδα και εξωτερικό, αφού, εκτός από τη χώρα μας, προσφέρουν τη βοήθεια τους και σε άλλα κράτη όταν υπάρχει ανάγκη -και, όπως έχουν αποδείξει πολλές φορές, δεν φοβούνται να φτάσουν στα όρια τους.

Ιπτάμενοι και τεχνικοί φροντίζουν τα αεροπλάνα σαν να είναι προσωπική τους περιουσία, ενώ όταν τους ρωτήσεις αν χρειάζονται καινούργια, αυτο που σου λένε είναι: “Και αυτά που έχουμε είναι “σκυλιά” και κάνουν τη δουλειά τους”.

Είναι 9 το πρωί και στην 355 ΜΤΜ η πρώτη βάρδια των πιλότων είναι ετοιμοπόλεμη. “Αν στείλει σήμα η Πυροσβεστική στο δικό μας κέντρο επιχειρήσεων αμέσως ξεκινάμε”, λέει ο αξιωματικός Επιχειρήσεων (δηλαδή ο υποδιοικητής της Μοίρας), αντισμήναρχος (Ι) Στέφανος Στασινόπουλος, και σημειώνει: “Όταν είμαστε εκεί πάνω δεν σκεφτόμαστε τίποτα άλλο πάρα μόνο αυτό που πρέπει να κάνουμε. Υπηρετώ πολλά χρόνια. Από τις χειρότερες περιπτώσεις ήταν η τελευταία, όταν έπεσαν τα παιδιά. Πετούσαμε στον ίδιο σχηματισμό. Εμείς συνεχίσαμε τη δουλειά μας, αλλά το μυαλό μας ήταν σε αυτούς. Μέχρι να κατέβουμε στη γη και να μάθουμε ότι ήταν καλά, παγώσαμε”.

Για αυτούς το καλοκαίρι σημαίνει επιφυλακή. “Συνήθως τις άδειες μας τις παίρνουμε τον χειμώνα. Από τον Μάιο είμαστε πάντα σε ετοιμότητα, ακόμη και στα ρεπό μας. Αν μας καλέσει ο διοικητής, πρέπει να επιστρέψουμε στη βάση εντός δύο ωρών. Φανταστείτε ότι όταν είμαι για μπάνιο το κινητό το κρατάει η σύζυγος μου”, λέει ο σμηναγός (Ι) Κωνσταντίνος Λαγοπάτης.

Η 355 ΜΤΜ επιχειρεί με τα παλαιού τύπου Canadair CL-215. Χρειάζεται αρκετή μυική δύναμη, αλλά και γνώσεις για την αποκωδικοποίηση των ενδείξεων στα όργανα, κάτι το οποίο για αυτούς μοιάζει παιχνιδάκι.

Ενώ μας αφηγούνται διάφορες ιστορίες, μας ξεναγούν στο εσωτερικό ενός Canadair CL-215. Το αεροσκάφος είναι καναδικής κατασκευής, της εταιρείας Bombardier Aerospace (Canadair). Εχει δύο εμβολοφόρους κινητήρες Pratt and Whitney των 2100 ίππων έκαστος. Πετάει με πλήρωμα δύο ατόμων (κυβερνήτης και συγκυβερνήτης) και εκτελεί επιχειρήσεις αεροπυρόσβεσης, αλλά και αεροναυαγοσωστικές επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης (SAR), για το οποίο είναι λιγότερο γνωστό, καθώς και μεταφορά προσωπικού και φορτίων. Έχει πραγματοποιήσει χιλιάδες ώρες πτήσης και έχει βρεθεί σε όλα τα πύρινα μέτωπα της Ελλάδας.

“Έπιασα το τιμόνι και έπαθα έγκαυμα”

Το καλοκαίρι τα αεροσκάφη μοιράζονται στα κλιμάκια της 355 Μοίρας, που βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη (113 ΠΜ), στη Νέα Αγχίαλο-Βόλο (111 ΠΜ), στην Ανδραβίδα (117 ΠΜ), στη Σάμο και στο Ακτιο-Πρέβεζα (131 ΣΜ).
Απο τη Θεσσαλονίκη έρχονται στην 112 ΠΜ αεροσκάφη τύπου CL-415 της νεότερης 383 Μοίρας Ειδικών Επιχειρήσεων Αεροπυρόσβεσης (383 ΜΕΕΑ), που ανήκει στην 113 ΠΜ. Πρόκειται για πιο σύγχρονα πυροσβεστικά, στα οποία επίσης ξεναγηθήκαμε απο τον αντισμήναρχο (Ι) Στέφανο Μαυράκη, που ήταν ο επικεφαλής του κλιμακίου της Μοίρας στην 112 ΠΜ.
“Εμείς υπηρετούμε στη Θεσσαλονίκη, ωστόσο τα καλοκαιριά αεροσκάφη της Μοίρας μετασταθμεύουν σε όλη την Ελλάδα. Τα CL-415 είναι πολύ πιο σύγχρονα και ένα εσωτερικό ανέκδοτο είναι πως διαθέτουν air condition. Φυσικά, με 46 βαθμούς στην πίστα το πιλοτήριο ζεματάει. Οι θερμοκρασίες όταν πετάμε πάνω από την φωτιά είναι πολύ υψηλές. Από τις χειρότερες στιγμές στην καριέρα μου ήταν στην Ηλεία το 2007. Βλέπαμε παντού φωτιά”, λεει ο Στ. Μαυράκης, ενώ μας δείχνει το πιλοτήριο του αεροπλάνου, που σαφώς είναι πιο σύγχρονο από αυτό των CL-215.

Όπως μας είπε ο ίδιος, με CL-415 έγινε από ελληνικό πλήρωμα η πρώτη κατάσβεση φωτιάς διυλιστηρίου από αέρος στην Τουρκία το 2009. “Για να καταλάβετε πόση ζέστη έχει εδώ μέσα, θα σας πω πως κάποια στιγμή μπήκα στο πιλοτήριο και είχα πάρει μαζί μου ένα παγωμένο μπουκάλι νερό, το οποίο έμοιαζε να είχε βράσει μέσα σε πέντε λεπτά, ενώ ακούμπησα το τιμόνι με γυμνό χέρι, χωρίς να φοράω τα γάντια μου, και έπαθα έγκαυμα”, λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος.

Την ώρα των επιχειρήσεων, η ένταση είναι τεράστια. Οι πιλότοι οφείλουν να είναι προσεχτικοί, προσηλωμένοι και να υπακούν στις εντολές των συντονιστών, ενώ επειδή τα αεροπλάνα, αλλά και τα ελικόπτερα πετάνε πολύ κοντά το ένα με το άλλο, το έργο τους δυσκολεύει. Επίσης, η ώρα της προσθαλάσσωσης για να πάρουν νερό είναι δύσκολη, αφού όχι μόνο η θάλασσα δεν είναι πάντα ήρεμη, άλλα και ξαφνικά το αεροπλάνο γίνεται κατά περίπου 5 με 6 τόνους βαρύτερο.

“Δεν είναι σαπάκια, μας προσβάλλουν..”

Δυο σελίδες είναι πολύ λίγες για να περιγράψει κάνεις το τόσο σημαντικό έργο αυτών των ανθρώπων, ενώ θα ήταν τεράστια παράλειψη εάν δεν αναφέραμε και το πολύ σημαντικό έργο των μηχανικών της Μοίρας Συντηρήσεως Αεροσκαφών. Είναι οι άνθρωποι που ξέρουν το αεροπλάνο καλύτερα από κάθε άλλον. Το λύνουν και το δένουν ξανά από την αρχή, ενώ πάντα το τσεκάρουν λεπτομερώς για να το παραδώσουν στις πιλότους και να το στείλουν στο αέρα τηρώντας και την παραμικρή λεπτομέρεια του πρωτοκόλλου ασφαλείας.

Αγαπάνε τα αεροπλάνα σαν να είναι παιδιά τους, ενώ, αν τα αποκαλέσεις “σαπάκια”, προσβάλλονται. “Όταν το βλέπουμε αυτό στον Τύπο γινόμαστε έξαλλοι. Ναι, είναι παλιά, αλλά με τη σωστή συντήρηση κάνουν καλά τη δουλεία τους. Αυτοί που λένε ότι είναι “σαπάκια” μας προσβάλλουν. Αυτού του είδους τα αεροπλάνα με τη σωστή συντήρηση αντέχουν. Βεβαίως, ένα πιο σύγχρονου τύπου αεροπλάνο σίγουρα αποδίδει καλύτερα, ωστόσο και αυτά είναι σκληρά και “σκυλιά”, λέει χαμογελώντας ο διοικητής της ΜΣΑ, επισμηναγός (ΜΑ) Νίκος Φακλάρης και μας εξηγεί:“Ο καθένας από την ομάδα έχει τη δική του ειδικότητα. Μηχανικοί κινητήρων, μηχανοσυνθέτες, τεχνικοί οργάνων, ηλεκτρολόγοι και άλλοι. Τα αεροπλάνα συντηρούνται συνεχώς, ενώ ακόμη και οι πιλότοι δεν αναφέρουν βλάβη, είμαστε υποχρεωμένοι να το ελέγξουμε. Με τους πιλότους είμαστε σαν αδέλφια. Αν δεν είμαστε σίγουροι για την ασφάλεια τους, δεν τα δίνουμε να τα πετάξουν. Μάλιστα, σε πτήσεις δοκιμών που κάνουμε σε κάθε αεροσκάφος, μπαίνουμε και εμείς μέσα και πετάμε με τους πιλότους μας”.

Η δουλειά των πιλότων και των τεχνικών μπορεί τυπικά να ξεκινάει και να τελειώνει με τη βάρδια τους, ωστόσο όταν υπάρχει έκτακτη ανάγκη δεν υπάρχει ωράριο. Εργάζονται νύχτα και μέρα και, όπως μας τόνισαν, τον χειμώνα ο φόρτος εργασίας τους είναι ακόμη μεγαλύτερος. Κι αυτό γιατί, εκτός από τις όποιες αποστολές προκύπτουν, οι πιλότοι εκπαιδεύονται καθημερινά, ενώ οι μηχανικοί συνεχίζουν τον έλεγχο και τη συντήρηση των αεροσκαφών, την ώρα που βεβαίως και το προσωπικό παίρνει τις άδειες του περιοδικά για να ξεκουράζεται.

Πηγή: Εφημερίδα “Παραπολιτικά”, 9 Ιουλίου 2016. Σελ. 40 & 41

ΠΗΓΗ

http://www.proelasi.org/2016/07/10/%CE%B7-%CF%86%CF%89%CE%BB%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD/