Πέμπτη 1 Ιουνίου 2017

FOCKE WULF FW 190: ΑΝΤΙΠΑΛΟΝ ΔΕΟΣ ΣΤΟ ΘΡΥΛΙΚΟ SPITFIRE MK. V




Το Focke-Wulf Fw 190 Würger ήταν μονοθέσιο, μονοκινητήριο καταδιωκτικό αεροσκάφος της Γερμανικής πολεμικής αεροπορίας (Luftwaffe). Χρησιμοποιήθηκε εκτενέστατα κατά τον Β΄ΠΠ, όπου πάνω από 20.000 μονάδες κατασκευάστηκαν, εκ των οποίων κάπου 6.000 αεροσκάφη ήταν καταδιωκτικά τα οποία όμως χρησιμοποιήθηκαν και σε αποστολές βομβαρδισμού. Η παραγωγή του ξεκίνησε στα 1941 και κράτησε μέχρι το τέλος των εχθροπραξιών, ενώ κατά τη διάρκειά της, εξελισσόταν σε νέες εκδόσεις. Οι τελευταίες εκδόσεις παρέμειναν εφάμιλλες των συμμαχικών ομολόγων τους, αλλά η Γερμανία δεν ήταν πλέον σε θέση να παραγάγει επαρκείς αριθμούς ώστε να επηρεάσει την έκβαση του πολέμου, διότι πολλές από τις γραμμές παραγωγής είχαν καταστραφεί. 
Το Fw 190 ήταν ιδιαίτερα αγαπητό στους πιλότους του και γρήγορα αποδείχθηκε ο κύριος αντίπαλος του πλέον διαδεδομένου καταδιωκτικού της Βρετανικής RAF, του Supermarine Spitfire Mk. V. Ωστόσο το Fw 190 αξιοποιήθηκε σε ένα ευρύ φάσμα αποστολών, όπως προσβολής επίγειων στόχων, συνοδευτικού βαρέων βομβαρδιστικών αλλά και νυκτερινού καταδιωκτικού. Η παρθενική πτήση του πρώτου πρωτότυπο, Fw 190 V1 πραγματοποιήθηκε την 1η Ιουνίου του 1939.
ΤΟ ΔΙΑΣΗΜΟ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΚΑΤΑΔΙΩΚΤΙΚΟ SPITFIRE MK. V
Το Φθινόπωρο του 1937, το Γερμανικό Υπουργείο Αεροπορίας (Reichsluftfahrtministerium ή RLM) ζήτησε από διάφορους σχεδιαστές τη δημιουργία ενός νέου μαχητικού, που θα συμπλήρωνε τη δράση του Messerschmitt Bf 109, το οποίο είχε επιλεγεί ως το βασικό καταδιωκτικό της Γερμανίας. Αν και το Bf 109 ήταν την εποχή εκείνη ένα εξαιρετικά προηγμένο αεροσκάφος, το RLM ανησυχούσε για το ενδεχόμενο της μελλοντικής εμφάνισης ανώτερων ξένων τύπων και επιθυμούσε την ανάπτυξη ενός νέου μαχητικού που θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις νέες πιθανές προκλήσεις.
Ο Κουρτ Τανκ, αρχισχεδιαστής της Focke-Wulf, ανταποκρίθηκε με έναν αριθμό σχεδίων, τα περισσότερα εκ των οποίων στηρίζονταν υδρόψυκτους εμβολοφόρους κινητήρες με τους κυλίνδρους τοποθετημένους εν σειρά. Ωστόσο, εκείνο που προκάλεσε το ενδιαφέρον του RLM ήταν ένα σχέδιο που «φορούσε» τον αερόψυκτο 14-κύλινδρο αστεροειδή κινητήρα BMW 139.
Την περίοδο εκείνη, η χρήση αστεροειδών κινητήρων ήταν ασυνήθιστη στην Ευρώπη, λόγω της μεγάλης εμπρόσθιας επιφάνειάς τους και της πεποίθησης πως προκαλούσαν τόσο μεγάλη οπισθέλκουσα ώστε δεν θα μπορούσαν να συναγωνιστούν τους σειριακούς κινητήρες. Ο Τανκ δεν ήταν πεπεισμένος γι’ αυτό, αφού είχε παρακολουθήσει την επιτυχή χρήση αστεροειδών κινητήρων από το Αμερικανικό Ναυτικό και σχεδίασε μια ιδιαίτερα αεροδυναμική εγκατάσταση για το νέο κινητήρα της BMW. Αντί να αφήσει την πρόσοψη του κινητήρα ανοικτή, ώστε να επιτρέπει την ελεύθερη ροή κρύου αέρα ανάμεσα στους κυλίνδρους, δημιούργησε ένα πολύ μικρό αεραγωγό μέσα στο κέλυφος του κινητήρα και έναν υπερμεγέθη κώνο έλικα, απ’ όπου εισέρχονταν ο αέρας. Θεωρητικά, η χρήση του ύ κελύφους προκαλούσε και κάποιαν επιπλέον ώθηση για το αεροσκάφος, λόγω της επιτάχυνσης του αέρα που συμπιεζόταν περνώντας μέσα από το κέλυφος. Επιπλέον, θεωρήθηκε πως αφού το Fw 190 θα χρησιμοποιούσε αστεροειδείς κινητήρες, δεν θα επηρέαζε την παραγωγή του Bf 109, διευρύνοντας το ενδιαφέρον του RLM για τη νέα πρόταση της Focke-Wulf.
Άλλη μια επαναστατική πτυχή του νέου σχεδίου ήταν η εκτενής χρήση ηλεκτρικών εξαρτημάτων, αντί των υδραυλικών συστημάτων που χρησιμοποιούνταν από τους περισσότερους αεροναυπηγούς της εποχής. Στα πρώτα δύο πρωτότυπα, το σύστημα προσγείωσης ήταν υδραυλικό. Όμως αρχής γενομένης από το τρίτο πρωτότυπο, οι ανασυρόμενοι τροχοί άρχισαν να λειτουργούν με διακόπτες στο πιλοτήριο, που έλεγχαν ηλεκτρογεννήτριες εγκαταστημένες στις ημιπτέρυγες.
Αντίστοιχα, και τα ηλεκτρικώς χειριζόμενα πτερύγια καμπυλότητας για την προσγείωση (landing flaps) ελέγχονταν από κομβία στο πιλοτήριο, καθώς και η ουραία επιφάνεια μεταβλητής γωνίας πρόσπτωσης (incidence), που χρησιμοποιούνταν για το διορθωτικό χειρισμό του αεροσκάφους. Ο σταθερός οπλισμός επίσης οπλίζονταν και πυροδοτούνταν ηλεκτρικά. Ο Κουρτ Τανκ πίστευε ότι η πράξη θα αποδείκνυε πως τα ηλεκτρικά συστήματα ήταν πιο αξιόπιστα και ανθεκτικά από τα υδραυλικά, καθώς και ευκολότερη η τυχόν επισκευή τους, ενώ η απουσία εύφλεκτων υδραυλικών υγρών και ευπαθών σωληνώσεων, με τάση για διαρροές, θα μείωνε τον κίνδυνο πυρκαγιάς.

ΠΡΩΤΟΤΥΠΑ ΚΑΙ ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

Το πρώτο πρωτότυπο, το Fw 190 V1, έκανε την παρθενική του πτήση την 1η Ιουνίου 1939, φέροντας αριθμό νηολογίου D-OPZE, και ήταν εφοδιασμένο με έναν 14-κύλινδρο, αστεροειδή κινητήρα BMW 139 των 1.529 hp. Στην πρώτη πτήση διαπιστώθηκε άμεση απόκριση των χειριστηρίων, η καλή ορατότητα και η ανάπτυξη ιδιαίτερα μεγάλης ταχύτητας πλεύσης για τα δεδομένα της εποχής (περίπου 610 km/h). Ο βαθμός διατοιχισμού (roll rate) ήταν 162 μοίρες στα 410 km/h, αλλά το αεροσκάφος παρουσίαζε υψηλή ταχύτητα προσγείωσης, στα 205 km/h. Σύμφωνα με τους πιλότους που δοκίμασαν τα πρώτα πρωτότυπα, οι τροχοί με το ευρύ πέλμα ελαστικού διευκόλυνε την προσγείωση με αποτέλεσμα να το καταστίσει πιο εύχρηστο και ασφαλές από το Bf 109. Το εκπέτασμα των πτερύγων του ήταν 9,5 μέτρα και η συνολική επιφάνεια του 15 m².
Το δεύτερο πρωτότυπο Fw 190 V2 πέταξε στις 31 Οκτωβρίου 1939 και διέθετε εξ αρχής το νέο κώνο έλικα, ενώ έφερε και ως οπλισμό πολυβόλο MG 17 των 7,92 mm και ένα πυροβόλο MG 131 των 13 mm στη βάση κάθε ημιπτέρυγας.
Πριν ακόμα την πρώτη πτήση του Fw 190 V1, η BMW έκανε στατικές δοκιμές ενός μεγαλύτερου, ισχυρότερου αστεροειδούς κινητήρα, με 14 κυλίνδρους σε δύο σειρές κυλίνδρων, με την κωδική ονομασία BMW 801. Αυτός ο αεροκινητήρας εισήγαγε ένα νέο σύστημα ελέγχου της μηχανής, το λεγόμενο Kommandogerät, ουσιαστικά ένα μηχανικό υπολογιστή που μετρούσε τη ροή των καυσίμων, τη λειτουργία των ρυθμιστικών βαλβίδων και τον έλικα σταθερής περιστροφής.
Το Νοέμβριο του 1940 παραγγέλθηκε η σειρά προπαραγωγής Fw 190 A-0. Κατασκευάστηκαν 28 από αυτά τα αεροσκάφη. Καθώς δεν υπήρχε ακόμα έγκριση για το νέο τύπο πτερύγων, που δεν είχαν ολοκληρώσει τις δοκιμές τους, τα πρώτα εννέα Fw 190 A-0 κατασκευάστηκαν με τις μικρές πτέρυγες. Όλα διέθεταν οπλισμό από δύο πολυβόλα MG 17 των 7,92 mm στην άτρακτο και άλλα δύο στις ημιπτέρυγες. Η είσοδο του στις γραμμές παραγωγής ξεκίνησε τοι 1941 και συνεχίσθηκε έως και την ήττα της Γερμανίας. Μεταπολεμικά πολλά από τα αεροσκάφη χρησιμοποιήθηκαν για μικρό χρονικό διάστημα από διάφορες αεροπορίες, όπως το εικονιζόμενο που υπητέρηστε στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις.  

ΠΗΓΗ
https://www.thinknews.gr/suggested/focke-wulf-fw-190-antipalon-deos-sto-thryliko-spitfire-mk-v/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου