Από σήμερα, Δευτέρα 12 έως και την Παρασκευή 23 Μαρτίου 2018, διεξάγεται η Πολυεθνική Αεροπορική Άσκηση Μεσαίας Κλίμακας «Ηνίοχος 2018».
Αντικειμενικός σκοπός της Άσκησης είναι να παρέχει ρεαλιστική επιχειρησιακή εκπαίδευση σε συνθήκες που προσομοιάζουν ένα σύνθετο, πολλαπλών απειλών περιβάλλον μάχης, ώστε να μεγιστοποιήσουν την επιχειρησιακή ετοιμότητα της Πολεμικής Αεροπορίας.
Η Άσκηση θα διεξαχθεί σε όλο το εύρος του FIR Αθηνών, με τη συμμετοχή μεγάλου αριθμού αεροπορικών δυνάμεων από τη χώρα μας αλλά και από άλλα συμμαχικά κράτη, καθώς και δυνάμεων του Στρατού Ξηράς και του Πολεμικού Ναυτικού.
Αντισμήναρχος (Ι) Ιωάννης Τσιτούμης Εκπρόσωπος Τύπου ΓΕΑ
Η ιστορία της 335Μ ξεκινά το 1941 στο αεροδρόμιο Ακίρ της Παλαιστίνης, καθώς πρόκειται για την παλαιότερη Μοίρα της Πολεμικής Αεροπορίας.
Η Μοίρα είχε ως κύρια αποστολή τη Δίωξη. Εκτέλεσε επιχειρήσεις στη Βόρεια Αφρική, στην Ιταλία, στη Γιουγκοσλαβία, στην Αλβανία και στην κατεχόμενη Ελλάδα στην Κρήτη, στις Κυκλάδες και στα Δωδεκάνησα.
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου η 335Μ έχασε 18 πιλότους σε σύνολο 5555 εξόδων, ενώ εκτέλεσε 8500 ώρες πτήσης για πολεμικές αποστολές και άλλες 12000 ώρες πτήσης για εκπαίδευση.
Τον Αύγουστο του 1945 μεταστάθμευσε στο αεροδρόμιο του Σέδες στη Θεσσαλονίκη. Τον Ιούνιο του 1947 παρέλαβε τα αεροσκάφη Spitfire IX και XVI. Τον Οκτώβριο του 1953 παρέλαβε τα αεριωθούμενα F-84G και RT-33A και μετονομάθηκε σε 335 Μοίρα Διώξεως Βομβαρδισμού (ΜΔΒ). Στην συνέχεια η 335 ΜΔΒ μεταστάθμευσε στην 111 Πτέρυγα Μάχης .
Το Νοέμβριο του 1960 ανέλαβε ρόλο κρούσης και μετακινήθηκε στην Τανάγρα. Τον Μάιο του 1965 παρέλαβε τα F-104G Starfighter και στις 30 Ιουνίου του 1977 μεταστάθμευσε στην 116 ΠΜ στον Άραξο.
Στην συνέχεια παρέλαβε τα αεροσκάφη Α-7Ε και TA-7C Corsair και στις 3 Απριλίου του 1993 μετονομάστηκε σε 335 Μοίρα Βομβαρδισμού.
Στις 22 Μαΐου 2009 η 335 Μοίρα παρέλαβε τα πρώτα F-16 Fighting Falcon Block 52+ Advanced, με τις παραδόσεις να ολοκληρώνονται το 2010. .
Το αμέσως προηγούμενο χρονικό διάστημα η ηγεσία του ΓΕΑ ενημερώθηκε για τις δυνατότητες του νέου μαχητικού αεροσκάφους πέμπτης γενιάς. Συγκεκριμένα, πραγματοποιήθηκε εκτενής ενημέρωση από το Joint Program Office (JPO) διάρκειας περίπου μιας εβδομάδας στην οποία η Π.Α έλαβε γνώση για τα τακτικά και επιχειρησιακά δεδομένα που εισάγει στην εναερία μάχη το F-35. Ειδικότερα για την περίπτωση της Ελλάδας υπάρχει το ενδεχόμενο να αποκτήσει F-35, εφόσον το επιθυμεί, αρκεί να εκδηλώσει το σχετικό ενδιαφέρον επισήμως προς την αμερικανική κυβέρνηση (Γραφείο JPO). Το πρώτο βήμα προς τη κατεύθυνση αυτή είναι η εκπόνηση σχετικών μελετών ένταξης του F-35 στο Ελληνικό επιχειρησιακό περιβάλλον. Αυτό μπορεί να υλοποιηθεί στη βάση ενός LOR για το στάδιο F-35 Studies & Analysis.
Η απάντηση με την μορφή LOA (Letter of Acceptance) θα δώσει τη δυνατότητα στην ΠΑ και την ηγεσία του ΥΠΕΘΑ να ενημερωθεί σχετικά με:
-Την εξέλιξη του προγράμματος
-Τις Επιχειρησιακές Δυνατότητες του F-35 στο Ελληνικό Αμυντικό περιβάλλον και τις δυνατότητες διασύνδεσής του με υφιστάμενα ελληνικά αμυντικά συστήματα
-Τους πιθανούς τρόπους χρηματοδότησης και υλοποίησης του προγράμματος απόκτησης των F-35
-Τους Τρόπους συμμετοχής της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας
Έτσι σύμφωνα και με τα άνωθεν δεδομένα, η Ελλάδα μπορεί να αποκτήσει F-35, εφόσον το επιθυμεί, αρκεί να εκδηλώσει το σχετικό ενδιαφέρον επισήμως προς την αμερικανική κυβέρνηση (Γραφείο JPO). Το πρώτο βήμα όμως με το οποίο αυτό μπορεί να επιτευχθεί, είναι το προαναφερθέν «LOR for LOA for F-35 Studies & Analysis». Να τονίσουμε στο σημείο αυτό ότι η όλη διαδικασία απαιτεί για την ολοκλήρωση της ικανό χρονικό διάστημα με αποτέλεσμα να πρέπει να έχει προηγηθεί προγραμματισμός και φυσικά η απαιτούμενη βούληση από πλευράς πολιτικής ηγεσίας. Εκεί φυσικά εντοπίζεται και το βασικό πρόβλημα. «Ψυχρά και κοφτά» το ζήτημα δεν είναι «ΑΝ» αλλά «ΠΟΤΕ» η Ελλάδα θα προχωρήσει στην αγορά νέου μαχητικού, το οποίο θα κληθεί να καλύψει το κενό απέναντι στην τουρκική υπεροπλία όπως αυτή θα έχει διαμορφωθεί μετά το 2022-2024.
Κατά μέσο όρο εκτιμάται η έλευση 3ετίας από την ημερομηνία υπογραφής σύμβασης μέχρι την παράδοση του πρώτου αεροσκάφους στον πελάτη στοιχείο ενδεικτικό για το χρόνο που απαιτείται προκειμένου να υπάρχει μια τάξη μεγέθους του χρονοδιαγράμματος που θα εξελιχτεί μια ενδεχόμενη μελλοντική παραγγελία μαχητικών F-35 από την ΠΑ .
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι περισσότερες χώρες που έχουν επιλέξει το F-35 χωρίς όμως να είναι συνεταίροι (Ιαπωνία, Κορέα, Σιγκαπούρη, Ισραήλ), εισήλθαν στο πρόγραμμα σε μια φάση που λέγεται S&A “Studies and Analysis”η αλλιώς φάση «ανάλυσης και μελετών». Λόγω των καινοτομιών που έχει το F-35 παρέχεται η ευκαιρία στις χώρες αυτές μέσω αυτής της διαδικασίας, να εκπονήσουν μελέτες από κοινού με το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας και την Lockheed Martin, ώστε να καθοριστούν επακριβώς οι χρόνοι παράδοσης, η διαμόρφωση, η ενσωμάτωση ειδικών συστημάτων που επιθυμεί η χώρα – πελάτης, τρόπος κάλυψης του επιχειρησιακού χώρου και μέθοδο χρηματοδότησης.
Όλα αυτά αποτελούν αντικείμενο μελέτης πριν την αποστολή ενός LOR (Letter of Request) από τη χώρα – πελάτη ενώ όλα τα θέματα που άπτονται της παραγγελίας ρυθμίζονται από το αρμόδιο F-35 JPO (Joint Strike Fighter Program Office).
Τα προαναφερθέντα ισχύουν με γνώμονα την οικονομική χρηματοδότηση ενός εξοπλιστικού προγράμματος για το Νέο Μαχητικό Αεροσκάφος κάτι το οποίο δεν διαφαίνεται για το εγγύς μέλλον αλλά μετατίθεται σε μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα υλοποίησης. Αδιαμφισβήτητα, στην παρούσα φάση επείγει πρωτίστως η έναρξη του προγράμματος εκσυγχρονισμού των F-16 της ΠΑ.
Σε προχωρημένο στάδιο βρίσκονται οι διεργασίες για την ανατολή λειτουργίας της 339 Μοίρας «ΑΙΑΣ» η οποία επιχειρεί σήμερα σε ρόλο αέρος – αέρος με τα εκσυγχρονισμένα μαχητικά F-4E AUP Phantom II.
Ήταν μια εξέλιξη που είχε προαναγγελθεί εδώ και αρκετό καιρό, με τις σχετικές αποφάσεις να εκκρεμούν από πλευράς ΓΕΑ, το οποίο προσανατολίζεται προς συνένωση του προσωπικού και αεροσκαφών της 339Μ με την γειτονική 338Μ «ΆΡΗΣ», η οποία επίσης πετάει σε ρόλο κρούσης με μαχητικά του ίδιου τύπου.
Όπως επιβεβαίωσαν άριστα πληροφορημένες πηγές του ΓΕΑ στο Think News, το σκεπτικό πίσω από αυτήν την απόφαση λαμβάνεται καθώς τα F-4E AUP Phantom ΙΙ, οδεύουν στη Δύση της επιχειρησιακής καριέρας τους .
Η κίνηση αυτή εξυπηρετεί την αύξηση της διαθεσιμότητας στο πλαίσιο μίας ενιαίας Μοίρας καθόσον είναι γνωστό ότι οι συνολικές διαθεσιμότητες του στόλου των Phantom II έχουν μειωθεί με αρκετά αεροσκάφη να βρίσκονται στην ΕΑΒ επί μακρόν, εν αναμονή εργοστασιακής συντήρησης..
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές η 338 Μοίρα που πλέον θα καταστεί η τελευταία Μοίρα στην ΠΑ που επιχειρεί με μαχητικά F-4, θα συνεχίσει να εξειδικεύεται σε ρόλο Αέρος – Εδάφους καθώς διαθέτει συστήματα (ραντάρ APG-65GY και ατρακτήδια LITENING II) που παρέχουν πλήρως ικανοποιητικές επιδόσεις σε τέτοιου είδους αποστολές – άμεσα συγκρίσιμες με μαχητικά 4ης γενιάς όπως τα F-16C/D Block 52+.
Η εκμετάλλευση του στόλου θα συνεχίσει στην ΠΑ μέχρι και τα αεροσκάφη που βρίσκονται σήμερα εν υπηρεσία να εξαντλήσουν το διαθέσιμο υπόλοιπο ζωής, όπως συνέβη αντίστοιχα και με το στόλο των A-7E Corsair ΙΙ που έκλεισαν τον κύκλο προσφοράς τους στις 17 Οκτωβρίου 2014 μετά από 39 χρόνια υπηρεσίας.
Τα Phantom αναμένεται φυσικά να συμπληρώσουν μεγαλύτερο χρόνο υπηρεσίας, παρέχοντας μέχρι τη δύση της καριέρας τους ικανότατες επιδόσεις κρούσης και αναχαίτισης που εξασφάλισε ο εκσυγχρονισμός τους και διαπιστώνεται σε όλες τις ασκήσεις.
Κρίσιμης σημασίας για την αντιμετώπιση των καταστροφικών πυρκαγιών που κατέστρεψαν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα σε ολόκληρη την Ελλάδα, αποδείχτηκαν τα CH-47DG Chinook του 4ου Τάματος Ελικοπτέρων Αεροπορίας Στρατού με έδρα την Πάχη Μεγάρων.
Σύμφωνα με πληροφορίες που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα το ΓΕΣ, κατά τη διάρκεια του μηνός Αυγούστου 2017, ο Στρατός Ξηράς, στο πλαίσιο της κοινωνικής του προσφοράς, συνέδραμε σε επιχειρήσεις κατάσβεσης δασικών πυρκαγιών, με την εκτέλεση 95 εξόδων με ελικόπτερα CH-47D Chinook της 1ης Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού (4ο ΤΕΑΣ), για την αεροπυρόσβεση δασικών πυρκαγιών σε ολόκληρο τον Ελλαδικό Χώρο.
Τα ελικόπτερα συμπλήρωσαν συνολικά 255 ώρες πτήσεων και εκτέλεσαν 910 ρίψεις νερού.
Αναμφίβολα ένα τεράστιο πτητικό έργο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα που αναμφίβολα απαίτησε από το προσωπικό να λειτουργήσει με υπερβάλλον ζήλο. Τόσο στον αέρα σε επικίνδυνες πτήσεις πάνω από πυρκαγιές όσο και στο έδαφος με την συνεχή φροντίδα και ακούραστη εργασία των τεχνικών και μηχανοσυνθετών μέρα και νύχτα προκειμένου τα ελικόπτερα να είναι έτοιμα για την επόμενη αποστολή.
Τα εύσημα βεβαίως ορθά αποδίδονται στο προσωπικό της Αεροπορίας Στρατού όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τις ανεπάρκειες που έδειξε όλο το σύστημα στην κατάσβεση πυρκαγιών όσο και στην καθολική αποτυχία σε επίπεδο πρόληψης.
Φυσικά όταν ο τόπος αντιμετωπίζει φαινόμενα με καταστροφικές επιπτώσεις όπως οι δασικές πυρκαγιές δεν θα πρέπει να φειδόμεθα των διαθέσιμων μέσων προκειμένου να διασωθεί ότι μπορεί να διασωθεί.
Από την άλλη όμως αποδεικνύεται περίτρανα για μια ακόμα φορά ότι απέναντι στη καταστροφή, η μόνη απάντηση της Πολιτείας σε ότι αφορά τα εναέρια μέσα είναι ο απομειωμένος και καταπονημένος στόλος των Canadair , ο αριθμός μερικών ενοικιαζόμενων ελικοπτέρων και φυσικά στο τέλος επιστρατεύονται τα Chinook της Αεροπορίας Στρατού..
Πανάκριβα ελικόπτερα με ειδικές ικανότητες που προορίζονται για την κάλυψη εξειδικευμένων αποστολών των Ενόπλων Δυνάμεων. Όμως η ανάληψη του ρόλου αεροπυρόσβεσης με κάδο – είναι μεν στις δυνατότητες τους αλλά – αποτελεί «επιπλέον» καθήκον που προστέθηκε χωρίς ο τύπος να είναι ειδικά σχεδιασμένος για αυτό το ρόλο ούτε φυσικά να υπερέχει σε αυτόν.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
Η συμβολή των Chinook είναι σημαντική αλλά με καθαρά τεχνικά-οικονομικά κριτήρια είναι μη ενδεδειγμένη εφόσον το έργο είναι αντιστρόφως ανάλογο με τη φθορά και το κόστος συντήρισης που «θα λείψει» από εκεί που πραγματικά χρειάζονται και πρέπει να συνδράμουν αυτά τα ελικόπτερα. Σε αποστολές για εκπαίδευση και συνδρομή σε ασκήσεις -επιχειρήσεις των Ε.Δ
Για μια ακόμη φορά προκύπτει το αυτονόητο συμπέρασμα. Για την αποτελεσματική αντιμετώπιση πυρκαγιών απαιτούνται εξειδικευμένα εναέρια μέσα με ικανές επιδόσεις στην μορφή πυροσβεστικών αεροσκαφών , τα οποία θα πρέπει να επιχειρούν από επίσης εξειδικευμένο φορέα αεροπυρόσβεσης.
Η έλειψη κονδυλίων πρέπει να πάψει να αποτελεί δικαιολογία για την επιστράτευση τύπων με άλλο ρόλο όπως τα Chinook γιατι πολύ απλά, στο τέλος όσα πληρώνει το κράτος ανά ώρα πτήσης και η συντήριση τους (μαζί με τα υπερκοστολογημένα ενοικιαζόμενα πυροσβεστικά ελικόπτερα) θα ήταν αρκετά για να καλύψουν τουλάχιστον τις ανάγκες συντήρισης του στόλου των Canadair. Και σε όλα αυτά φυσικά δεν υπολογίζουμε το παράγοντα ηλικίας του στόλου των CL-215.
Δυστυχώς όμως ουδέποτε ακούσαμε την πρόθεση ίδρυσης ενός τέτοιου φορέα από επίσημα χείλη που θα μπορούσε φυσικά να χρηματοδοτηθεί – εν μέρει – και από κονδύλια της Ε.Ε ως φορέας πολιτικής προστασίας.
Οι δήλώσεις εξαντλούνται μόνο πρόσκαιρα πάνω στα καμμένα που αφήνουν πίσω τους οι πυρκαγιές με ανυπολογιστη περιβαντολλογικη καταστροφή για το τόπο. Τις συνέπειες δυστυχώς θα τις υποστούν τόσο οι παρούσες όσο και μελλοντικές γενιές..
Σε κάθε περίπτωση η ενίσχυση του στόλου των Canadair και η αποκατάσταση των διαθεσιμοτήτων τους είναι το λιγότερο που μπορεί να γίνει και όπως αποδείχτηκε αυτό δεν κατέστη εφικτό.
Και ενώ καλά – καλά το F-35 Lightning II της Lockheed Martin δεν έχει προλάβει να εισέλθει σε πλήρη παραγωγή εξοπλίζοντας τις Μοίρες μαχητικών πρώτης γραμμής της Αεροπορίας, των Πεζοναυτών και του Ναυτικού των ΗΠΑ, το Πεντάγωνο φαίνεται ότι έχει ήδη αρχίσει να επεξεργάζεται τις προδιαγραφές για το μαχητικό 6ης γενιάς που θα εξασφαλίσει την αεροπορική κυριαρχία των Ηνωμένων Πολιτειών μετά το 2030.
Στη παρούσα φάση εξετάζονται ποια θα είναι τα στοιχεία που θα ενσωματώνουν τα μαχητικά 6ηςγενιάς.
Σε ομιλία του στο Center for Strategic and Informational Studies ο Διοικητής της Air Combat Command υπογράμμισε ότι εξετάζονται τεχνολογίες που δείχνουν πολλαπλά υποσχόμενες χωρίς ακόμα η USAF να έχει κατασταλάξει σε ένα μοντέλο που προσδιορίζει επακριβώς τα χαρακτηριστικά μαχητικών 6ης γενιάς.
Τόνισε ότι δεν θα πρόκειται μονάχα για μια ριζοσπαστική δυνατότητα αλλά για συνδυασμό τεχνολογιών που θα προσφέρουν ικανότητες που χαρακτηρίζονται ως «game-changing capabilities».
Χωρίς να έχουν γίνει επίσημες ανακοινώσεις για το ποιά ακριβώς θα είναι τα στοιχεία των μαχητικών 6ης γενιάς, είναι γνωστό ότι στο μικροσκόπιο βρίσκονται αρκετές «συναρπαστικές» τεχνολογίες οι οποίες συνδυαστικά θα δώσουν νέες δυνατότητες για την επίτευξη αεροπορικής υπεροχής.
Έμφαση δίνεται στο γεγονός ότι η πιθανότητα ανάπτυξης ενός νέου μαχητικού αεροπορικής υπεροχής δεν απαλείφει την επιχειρησιακή απαίτηση για εισαγωγή σε υπηρεσία νέων τύπων από άλλες κύριες κατηγορίες αεροσκαφών καθώς η επίτευξη αεροπορικής υπεροχής απαιτεί μια οικογένεια συστημάτων συμπεριλαμβανομένου του υπό ανάπτυξη νέας γενιάς στρατηγικού βομβαρδιστικού LRS-B που έχει λάβει ήδη την ονομασία Β-21.
Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ξεκάθαρα ότι η αμερικανική Αεροπορία (USAF) δεν μπορεί να βασιστεί μόνο σε ένα νέο εξελιγμένο τύπο μαχητικού που θα πρέπει να κάνει οτιδήποτε, οποτεδήποτε και οπουδήποτε.
Υπενθυμίζεται ότι τα μαχητικά της αποκαλούμενης 5ης γενιάς των ΗΠΑ διαφοροποιήθηκαν από προηγούμενους τύπους μαχητικών 4ης γενιάς σε ότι αφορά την ολοκληρωμένη ενσωμάτωση χαρακτηριστικών Stealth με εσωτερικά μεταφερόμενα όπλα, ανώτερη αντίληψη τακτικής κατάστασης SA με προηγμένους αισθητήρες, σύντηξη δεδομένων (Sensor Fusion) σε περιβάλλον δικτυοκεντρικών επιχειρήσεων, ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης (AESA) αλλά και επίτευξη υπερηχητικής ταχύτητας χωρίς μετάκαυση για παρατεταμένα χρονικά διαστήματα (Supercruise).
Στην κατηγορία αυτή ανήκουν τα αμερικανικά F-22A Raptor και F-35 Lightning II, το ρωσικό Sukhoi Τ-50 ΠΑΚ FΑ και τα υπό ανάπτυξη κινεζικά J-20 και J-31 ενώ διάφορα επιμέρους στοιχεία έχουν ενσωματώσει και προηγμένες εκδόσεις μαχητικών 4ης γενιάς όπως τα ευρωπαϊκά Rafale, Eurofighter Grippen αλλά και τα αμερικανικά F-15E/SE, F-16E/F Block 60 και F/A-18E/F χωρίς όπως να ενσωματώνουν εξ αρχής σχεδίαση Stealth που είναι και η τεχνολογία που ορίζει εξ αρχής τα μαχητικά 5ης γενιάς.
Έτσι λοιπόν αν και κανείς δεν είναι ακόμη σε θέση να προβεί σε εκτιμήσεις για το ποια χαρακτηριστικά θα ενσωματώνει η 6 γενιά μαχητικών, το βέβαιο είναι ότι η εξέλιξη αυτή καταδεικνύει αν μη τι άλλο την επιμονή των ΗΠΑ να διατηρήσουν την τεχνολογική υπεροχή έναντι οποιουδήποτε άλλου δυνητικού αντιπάλου, ακόμη και σε σχέση με τους συμμάχους τους.
Για το λόγο αυτό αναπτύσσουν από τώρα τις τεχνολογίες που θα τους επιτρέψουν να διατηρούν το πάνω χέρι στις αεροπορικές αναμετρήσεις μετά το 2030, απέναντι σε αντίπαλες αεροπορικές δυνάμεις εξοπλισμένες με Su-30ΜΚ, Su-35BM, T-50 ΠΑΚ FA και τα κινεζικά J-20 και J-31.
Είναι η “αθέατη” πτυχή των αεροπορικών επιχειρήσεων σε μοίρες μαχητικών F-16. Νυχτερινές πτήσεις με διόπτρες νυχτερινής όρασης.
Πρόκειται για μια δυνατότητα που εισήχθη στην ΠΑ μετά την άφιξη των F-16C/D Block 52+ το 2003 και σταδιακά υιοθετήθηκε μετά το 2005 από όλες τις πολεμικές Μοίρες που επιχειρούν με τον τύπο.
Η πτήση τη νύχτα σε μαχητικό έχει τεράστια διαφορά από την ημέρα. Είναι πιο δύσκολη και επικίνδυνη αλλά χάρις τα συστήματα που είναι διαθέσιμα και στην εκπαίδευση που έχουν οι χειριστές της ΠΑ είναι σε θέση να πετάνε με απόλυτη ασφάλεια.
Οι διόπτρες NVG (Night Vision Goggles) τύπου AN/AVS-9 (V) που προσαρμόζονται επί ειδικής υποδοχής στη κάσκα των ιπταμένων έχουν αποκλειστικό σκοπό να επεκτείνουν την ανθρώπινη όραση στο σκοτάδι.
Αποτελούν ουσιαστικά ένα οπτικό βοήθημα παρατήρησης που λειτουργεί με ενίσχυση του υπάρχοντος αστρικού φωτός, παράγοντας μια φωτοενισχυμένη οπτική εικόνα μετατοπισμένη ελαφρά προς το εγγύς υπέρυθρο οπτικό φάσμα.
Τα συστήματα αυτά αξιοποιούνται αποκλειστικά από τα πληρώματα των F-16C/D Block 52+, καθώς σε σχέση με τα παλαιότερης κατασκευής Block 30/50, είναι τα μόνα που διαθέτουν συμβατό φωτισμό στο πιλοτήριο.
Χάρις τα NVG, ο πιλότος ενός Block 52+ απολαμβάνει αυξημένη επίγνωση τακτικής κατάστασης καθώς δεν περιορίζεται πλέον από το περιορισμένο εύρος όρασης που παρέχει μονάχα στο πρόσθιο τόξο θέασης, η υπέρυθρη εικόνα του ατρακτηδίου ναυτιλίας του LANTIRN επί του HUD.
Με τον τρόπο αυτό κατά τη διάρκεια μιας νυχτερινής πτήσης με NVG, η όραση επεκτείνεται και έξω από το παράθυρο όρασης που παρείχε το HUD (με την υπέρυθρη εικόνα του FLIR από το LANTRN), με ευρεία όραση προς κάθε κατεύθυνση που κοιτάει ο χειριστής που τα φοράει.
Η χρήση τους επιτρέπει την υψηλής ποιότητα όραση τη νύχτα ιδιαίτερα σε περιοχές με έντονο εδαφικό ανάγλυφο προσφέροντας προφανή πλεονεκτήματα στην αντίληψη θέσης κατά τη διάρκεια της πτήσης στο σκοτάδι μέσα σε βουνά.
ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΕ ΡΟΥΤΙΝΑ
Οι συγκρίσεις στην εποχή “προ NVG” στη ΠΑ είναι καταλυτικές. Για τους χειριστές η είσοδος σε υπηρεσία των συστημάτων αυτών αποτέλεσε μια νέα εμπειρία, κάνοντας τη ζωή τους ευκολότερη όταν είναι υποχρεωμένοι να πετάξουν σε νυχτερινές αποστολές.
Μέχρι το 2005, οι πιλότοι που πετούσαν βράδυ, αντιμετώπιζαν το πλήρες σκοτάδι βασιζόμενοι σε συγκεκριμένα όργανα για να μπορέσουν να εκτελέσουν ναυτιλία. Με την έλευση και πλήρη αξιοποίηση των F-16C/D Block 52+, η ύπαρξη NVG συνδυαστικά και με το ατρακτήδιο νυχτερινής ναυτιλίας και σκόπευσης LANTIRN προσέφεραν πολύ περισσότερες δυνατότητες.
Υπάρχει όμως τεράστια διαφορά στις τακτικές που χρησιμοποιούνται την ημέρα σε σχέση με τη νύχτα. Ειδικά οι νέοι χειριστές σε μια Μοίρα είναι υποχρεωμένοι να αποκτήσουν πολλές γνώσεις και να κάνουν εξάσκηση αυτών των γνώσεων.
Στην αρχή η εμπειρία πτήσης στο σκοτάδι με μαχητικό –ιδίως σε χαμηλό ύψος – μπορεί να είναι δυσάρεστή έως και τρομακτική..Σταδιακά όμως με την εμπειρία όλα θα αρχίζουν να φαίνονται πιο απλά τη νύχτα.
Το ζητούμενο είναι – όπως σε όλα τα ειδικά αντικείμενα – οι νέοι αεροπόροι να εκπαιδευτούν και να εξοικειωθούν πλήρως με τις διαδικασίες. Όσο όμως και αν φαντάζει δύσκολο, με αρκετή προσπάθεια όλα θα φαίνονται από ένα σημείο και μετά πιο απλά και πιο εύκολα.
Η ΑΠΟΨΗ ΕΝΟΣ ΧΕΙΡΙΣΤΗ
Σημειώνεται ότι αν και αυτόνομα, τα NVG δεν αποτελούν σκοπευτικά συστήματα αλλά επιτρέπουν την εκτέλεση τακτικών βομβαρδισμού εξ όψεως κατά τη διάρκεια μιας νυχτερινής πτήσης με μη κατευθυνόμενα όπλα, όπως επίσης και την διατήρηση κλειστού σχηματισμού μέσα στο απόλυτο σκοτάδι που ήταν πρακτικώς αδύνατο να υλοποιηθεί στο παρελθόν υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες.
Αναφερόμενος στις διόπτρες νυχτερινής όρασης σε σχέση με την αίσθηση που δημιουργούν στον αέρα, χειριστής της ΠΑ με μεγάλη εμπειρία στα F-16 μας ανέφερε τα εξής:
«Ο συνδυασμός LANTIRN και NVG δίνει μοναδικές δυνατότητες για την πτήση τη νύχτα. Το LANTIRN και το TFR ( πολύ πτήση με παρακολούθηση αναγλύφου) σε προστατεύουν όταν πετάς χαμηλά, το FLIR σου δίνει την εικόνα 20 μοίρες μπροστά, και τα NVG τη συμπληρώνουν 360 μοίρες γύρω. Ανάλογα με τις συνθήκες υγρασίας και τη νύχτα μπορείς να χρησιμοποιήσεις είτε το ένα είτε το άλλο ή και τα δύο.
Πιστεύω ότι είναι μοναδικό αυτό που κάνουμε σήμερα στην ΠΑ.. Η μοναδική άλλη Μοίρα πλήν της 340Μ που πετάει σε αυτές τις αποστολές με το σύστημα LANTIRN είναι η 347Μ χωρίς όμως τα NVG Προσφάτως ορισμένα συστήματα LANTIRN διατέθηκαν και στην 335Μ και 336Μ με Block 52+ Advanced, οι οποιες φυσικά ήδη διαθέτουν NVG. Επίσης και η 337Μ με Block 52+ χρησιμοποιεί τα NVG κυρίως σε νυχτερινές αποστολές αναχαίτισης). Στις ΗΠΑ η USAF έχει σταματήσει τη χρήση χαμηλών πτήσεων TFR, εκτός από τις Μοίρες των μαχητικών κρούσης F-15E Strike Eagle.
Από τις λοιπές χώρες – χρήστες του F-16 μόνο οι ισραηλινοί πετάνε TFR. Τα πλεονεκτήματα που σου δίνει το LANTIRN μαζί με τα NVG σε μια νυχτερινή αποστολή κρούσης είναι ότι είσαι protected από TFR σε πετάει με ασφάλεια στα 500ft και ταυτόχρονα μπορείς να δείς το εξωτερικό περιβάλλον και να εκτελέσεις εξαπολύσεις Air to Ground βλημάτων εναντίον στόχων στο έδαφος.
Επιπλέον με τα NVG;s μπορείς να εντοπίσεις οπτικά εκτοξεύσεις βλημάτων SAM από το έδαφος και να πετάξεις σε κλειστό σχηματισμό στο σκοτάδι.
Ιδιαίτερα στην τελευταία περίπτωση ο σχηματισμός μιας τετράδας με ναυτιλία χαμηλού ύψους μόνο με το TFR του LANTIRN χωρίς NVG, μπορεί να έφτανε σε μήκος τα 15 μίλια. Όμως τώρα χάρις τα NVG ο σχηματισμός μπορεί να περιοριστεί στο μισό γιατί οι χειριστές μπορούν να πετάξουν τακτικό σχηματισμό με άλλα αεροσκάφη.
Για αποστολές Air to Air ανάλογα με τις συνθήκες της νύχτας αν είναι High Illumination η Low Illumination μπορείς να αντιδράσεις ανεβαίνοντας στα 1000 ft υπερβαίνοντας τα limits του TFR όταν η στροφή σου είναι περιορισμένη».
Όσον αφορά τις Μοίρες με ρόλο νυχτερινής κρούσης (πρόκειται για τις 340Μ,347Μ και προσφάτως οι 335Μ και 336Μ),οι απαιτήσεις για τους ιπτάμενους είναι ακόμη μεγαλύτερες σε σχέση με τις υπολοιπες, καθώς για να κριθούν ικανοί να πετάξουν σε χαμηλό ύψος στο σκοτάδι, θα πρέπει προηγουμένως – εκτός από άριστοι μαχητές και γνώστες του F-16 – να είναι πιστοποιημένοι σε μια σειρά από επιμέρους συστήματα και όπλα.
Αυτά αφορούν καταρχήν το σύστημα νυχτερινής ναυτιλίας και σκόπευσης LANTIRN και στη συνέχεια το χειρισμό βλημάτων αέρος – εδάφους AGM-65G MAVERICK και βομβών κατευθυνόμενων με λέιζερ τύπου GBU-10/24 Paveway II, και JDAM.
Ο επικείμενος εκσυγχρονισμός των F-16 της ΠΑ σε επίπεδο Viper, θα καταστήσει επιτέλους μετά από χρόνια αναμονής και παλαιότερες εκδόσεις όπως τα Block 50 και πιθανώς τα Block 30, συμβατά με διόπτρες NVG, προσφέροντας επιτέλους πλήρη εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που αυτές παρέχουν μαζί με συστήματα τεχνολογίας αιχμής όπως κάσκες JHMCS, Link 16, προηγμένα όπλα αέρος αέρος και κατευθυνόμενα πυρομαχικά αέρος εδάφους.
